Duurzaam wonen is ook passend wonen. In een vergrijzende samenleving komt de maatschappij voor complexe uitdagingen te staan.
Één stap tegelijk
Om te beginnen rond ik deze week mijn projectperiode af bij Tiwos, Tilburgse Woonstichting. Ik wil hen nogmaals bedanken voor de vrijheid, vertrouwen en hulp die zij mij hebben gegeven. In de vier maanden dat ik Verhuisheld heb mogen uitrollen heb ik (erg) veel geleerd. De complexiteit waarbij wooncorporaties met diverse instanties werken, is enorm boeiend. Het werd mij duidelijk hoe belangrijk een dak boven je hoofd is. Hoe dat soms voor lief wordt genomen en sterk in verband staat met het dagelijkse leven. Verschillende bewoners uit de sociale huursector deelden hun verhaal met mij. Ik zag hoe bevoorrecht ik (vaak) ben geweest om op te groeien in een beschermde omgeving. Mijn zorgen gaan ook uit naar de groep die na deze crisis met een kleine tot geen buffer verder moeten. Mocht ik iets voor hen kunnen betekenen dan hoor ik dat graag. Momenteel houd ik mijn ogen open om bij te springen, waar mogelijk.
Naar een duurzame toekomst
Mijn project Verhuisheld is een hulpmiddel dat kan worden ingezet om senioren, ik noem ze liever (50) Plussers, te helpen verhuizen. Mijn focus ligt op de mobiliteit van de groep. In de vier maanden dat ik met Plussers uitgebreide gesprekken had, kwam ik tot de conclusie dat verhuizen geen makkelijke opgave is. Vooral op leeftijd.
In een toekomst waarbij een groeiende groep huurders op zoek is naar een geschikte woning, deel ik graag wat vooruitstrevende ideeën. Dit kan vreemd zijn, maar als (25) Plusser merk ik dat het nadenken over toekomstbestendig wonen makkelijker is. Om het persoonlijk te houden stel ik de volgende vraag dus aan mijzelf. ‘Hoe wil ik zo lang mogelijk zelfstandig wonen als (65) Plusser?’.
Recreatief wonen
Het eerste wat in mij opkomt is wonen in een recreatiepark. Een park waar ik ook kan zwemmen, wandelen en er een restaurant om de hoek is. Kortom alles binnen handbereik. Aangezien zorg steeds meer ingekocht kan worden, is het wonen in een service rijke omgeving niet heel vreemd.
Mobiel wonen
Een tweede wens is om mobiel te wonen. Ik voel me best vrij om te gaan en te staan waar ik wil. Het idee om een woning te hebben die met mij meereist zoals een mobiele Tiny House bevalt me wel.
Verbonden wonen
Wat mij ook wel bevalt is het idee om een design container bij familie in de achtertuin te plaatsen. Ik weet niet of zij daarop zitten te wachten, maar dat is een zorg voor later. Wat mij ook super lijkt is om in een community te wonen met vrienden of kennissen. Het liefst zo mediterraans mogelijk met fruitbomen in de tuin en schilderklasjes doordeweeks.
Toch kan ik het niet laten om ook aan jou te vragen: ‘Hoe wil jij als (65) Plusser zo lang mogelijk zelfstandig wonen?’.
Deze vraag stel ik, omdat de wensen die ik heb waarschijnlijk niet uniek zijn. Om als maatschappij zo lang mogelijke zelfstandig te wonen is het belangrijk dat we de wensen van verschillende generaties kennen. Daarnaast denk ik dat er verder gekeken kan worden dan enkel nieuwbouw om betaalbaar en duurzaam wonen mogelijk te maken.
Eigenlijk is vooruitkijken best interessant toch?
Of het allemaal haalbaar is, is een andere vraag.
Cindy Aders
2 reacties op “Passend wonen”
Hi Cindy, leuk om te lezen over jouw project. Ik zelf denk dat technologie met name in de (verre) toekomst ook een grote rol gaat spelen! Stel we hebben zelfrijdende auto’s, maakt het dan nog uit om wat verder weg te wonen van bijvoorbeeld een supermarkt als je zelf als 80-jarige niet meer hoeft te rijden en fysieke beperkingen dus niet meer uitmaken. Maar ook smart homes wat je nu al meer ziet komen. Een koelkast die zelf ziet wat er op is en dat alvast op je digitale lijstje zet en iedere week naar de supermarkt wordt gestuurd. Qua zelfredzaamheid zou dat enorm werken! Qua gezelschap wellicht wat minder haha.
Hi Cindy!
Lange tijd geleden & leuke aanvulling. Klopt, klopt helemaal. In mijn onderzoek zag ik verschillende groepen Plussers. De groep waarvan ik denk dat die zelfrijdende auto’s en demotica interessant vinden zijn (zoals ik ze toen genoemd heb) zelfstandige & eigenwijze Plussers. Zij kennen goed de weg in de woon- en zorgsector en zijn daardoor vaak zelfredzamer. In mijn onderzoek heb ik mij gefocust op hulpbehoevende Plussers en ontkennende Plussers die vaak willen verhuizen omdat een woning gevaarlijk wordt door een trap of moeilijk bij te houden door het aantal kamers. Vreemd genoeg merkte ik dat deze groepen vaak door externe omstandigheden zoals regelingen vanuit de gemeente, wooncorporaties of persoonlijke omstandigheden, weinig contacten en/of financiële middelen, het niet voor elkaar krijgen om zelfstandig te verhuizen. Het gevolg is dat zij blijven zitten in een niet passende woning als oplossing. Op dit gebied heb ik nog niet echt technologische oplossingen gevonden die meteen toegepast kunnen worden. Misschien heb ik daar ook nog niet goed genoeg gekeken. Een zelfrijdende verhuiswagen + robot kan een oplossing zijn (!). Levensloopbestendige woningen bijvoorbeeld ook, alleen merkte ik dat juist de groepen die willen verhuizen niet genoeg hadden aan een traplift maar aan een totaal andere woning willen zoals gelijkvloerse en vooral betaalbaar. Het is dus een soort van wonen per levensfase en dat houdt mij nog steeds bezig.